Everything has Changed

I have this friend of mine and I want to share her story.

Before, i'm not interested on people's insight about the normal or either GREAT or BIG changes in a relationship. Maybe because, I haven't encountered the experience and feelings of being left alone because of changes.

A friend made me realize that everything will change. Everything. And it causes me pain to know the struggles that my friend went through. It made me cry. Guys are guys. Boys are boys. They're all come and then will let you standing all alone without any single word. I don't know what to feel about the guy. I don't know why do boys do that. I don't have any idea.

Maybee...

"Sadyang PAASA lang ang mga lalaki, o sadyang likas lang sa babae ang mag-ASSUME" :'(

Nakakamiss lang...

Nakakamiss magkaron ng kasomething, karelasyon, kaMU o boyfriend.

Yung may magtetext sayo na nasaan ka na? Nakauwi ka na ba? Magiingat ka. Kumain ka na? Wag kang papagutom. Saan ka punta? Sino sino kasama mo? Text mo ko pag andun ka na. Text mo ko pag bahay ka na. Miss na kita. Puntahan kita. Yung mga goodmorning and goodnight messages with matching I love you pa.

Hayyy. Nakakamiss! Yung mga tipong bawat ginagawa nya, inuupdate nya sayo. At ikaw naman todo text ka ren kung ano ginagawa mo. Hayyy. Ang sarap sa feeling :)

Lagi nalang akong BIKTIMA

Masaya ako pag kasama ka, masaya ako pag kausap ka, lagi kitang naiisip, ang bilis kitang mamiss, lagi kong naaalala yung mga oras na pinapakilig mo ko, sobra akong attach sayo, sobra akong sanay na lagi kang andyan, naiinis ako pag may kasama kang iba, naiinis ako pag may kausap at katawanan ka samantalang ako pinapanood ka lang, nabibwisit ako pag may katext kang iba tapos ako minsan mo lang itext, nagseselos ako pag iba ka makatingin sa kanya, yung tipong may laman. Oo nagseselos ako. Selos na selos. Pero di mo alam lahat ng 'yan. Kasi wala ka namang pake sakin eh. :'(

Pero ano nga bang karapatan ko na maramdaman 'tong mga to? Wala naman eh. Masyado lang mabilis yung mga nararamdaman ko. Hindi ata talaga marunong tumantsa.

Paulit ulit nalang ang nangyayari sakin. Literal na paulit ulit. Nagiiba lang ng mga taong involve sa storya ko. Hayy. Lagi nalang akong PANGALAWA. -.-

Masaya ako dahil alam kong may mga taong nandyan sakin. Yung alam kong di ako iiwan. Yung loyal sakin. Pero isang dahilan ren kaya yun kung bakit paulit ulit lang lahat? Masyado ata silang nagkecare sakin, yung tipong ayaw na ayaw nila kong masaktan. Kaya eto. Forever assuming ang dating? Di ba nila naiisip na nasasaktan den ako lagi? Hmm. Palaging palihim.

Mahirap kasing gumawa ng isang bagay na alam mong wala kang kasiguraduhan. Pero diba sabi nila, kailangan mong maging matapang. Pero kahit ano atang mangyari, hindi ako magiging matapang. Kaya, patuloy nalang akong nagmamahal ng palihim at nasasaktan ng palihim.

GINAWA KO LAHAT MAPANSIN LANG. Yung tipong wala ng hahanapin pa. Pero bakit ganon? Kulang pa rin. Kulang na kulang at walang makakita sakin. Hindi man lang nila nakita yung magagandang bagay na ginagawa ko. Ang sakit diba. :'(

Sabi ko sa kaibigan ko, "Bakit ganon? Hindi man lang nila mapansin yung effort ko? Lagi nalang ako yung kaibigan na umiintindi. Pero ni minsan, di nila tinanong kung okay ako. Hindi ko alam kung naiintindihan o napapansin ba nila yung nararamdaman ko" sabi nya sakin. "Yun nga eh, alam kasi nila na lagi kang nandyan na umiintindi. Yung kahit anong gawin nila, alam nila may matatakbuhan sila"

Pero hindi ba nila naisip na, pano na naman ako? Pano naman yung nararamdaman ko? So ganto nalang? Lagimg ending ONE SIDED LOVE ako. Sabi din ng kaibigan ko sakin, siguro daw nakikita nila sakin na malakas ako, na kaya ko na kahit ako lang magisa. Pero hindi nila alam na durog na durog na ko. Kasi naman diba, bat ko sasabihin sa kanila na nasasaktan ako, para saan? Para kaawaan nila? Kahit naman sabihin ko, wala silang pake eh. Di naman nila ako mamahalin eh. :( kaya kinikimkim ko nalang.

Kahit kailan, di na yata ako makikita. Kahit kailan, wala na yatang makakapansin sa akin. Pero hinding hindi ko magagawang umamin. Kaya ako ganto, nganga. Habang sila masayan na nakikipagharutan sa iba. Samantalang ako, nababaliw na sa kaiisip, ano na kayang ginagawa nila. Masaya kaya sya? Mas masaya kaya sya pag kasama yun kesa saken? Hayyy. Ang lungkot.

Pero sana, hindi dito natatapos ang storya ko. Naniniwala pa rin akong may forever! :)

Sana Alam Mo

Ano ba 'tong nararamdaman?

Tila nga'y iba nanaman

Palagi na lamang palaisipan

Ramdam ang nababalot na kapangyarihan.

Alam kong sayo'y walang katuturan

Ngunit saki'y laging may laman

Ayoko muling maging luhaan

Pero dahil sayo'y nasisiyahan.

Tunay na yatang mahal na kita.

Masakit mang isipin, sayo'y iba.

Sapagkat kaibigan lang nga,

At wari'y walang pag-asa.

Hindi mo alam ang sakit na nadarama

Sa twing nakikita kang masaya sa kanya.

Naguguluhan, nalilito, pag nariyan ka.

Ngunit di pahahalata, idaraan nalang sa tawa.

Mahal ko ang pagkakaibigan natin,

Hindi isusugal ang mayron sa atin, di rin aangkinin.

Mananatiling lihim at ito'y kikimkimin

Ngunit sana naman ako'y iyong mapansin.

Ang aking mga Tula

An old poem made by me. Lol! It was the lastyear's one of the masterpiece. Lol again. Para to sa crush ko noon na hindi ako pinapansin noon. Hehehe! Masyado pa kong bata nito haha.

"Bakit ba Crush kita?"

Bakit ba crush kita?

Wala namang napapala.

Tayo'y magkakilala

Pero ika'y umiiwas na.

Gulong gulo ang isip ko,

Bakit na nagkaganito?

Maayos naman tayo

Bago magkolehiyo.

Tila ang daming nagbago,

Parang hindi tayo magkakilala.

Sasabog na ang ulo ko

Sa kakaisip, ano bang problema?

Simpleng pasulyap tingin

Na para bang kakainin.

Pinipilit maging matiisin

Yan ang aking gawain.

Walang ginawa kundi magpakiramdaman.

Ngunit sa isip ko'y gusto kang ngitian

Subalit takot sa kalalabasan,

Baka mamali pa sa iyong isipan.

Eto namang isang poem na 'to. Dedicated to dun sa lalaking sobrang gusto ko noon. Muntik na nga kong mabaliw sa kanya. Pero DI NA NGAYON :) Actually, same day ko to ginawa and base sa blog ko dati na poem din (Imulat ang Puso). It was August 3, 2013 :) 

"Wala Pa Rin"

Iniisip kita,

Sa tuwing nag-iisa

Nananaginip ba?

Ngunit bukas ang mata.

'Di ko malaman ang nadarama

Naaalala ang masayang kwentuhan

Perp bumabalik ang lungkot dahil ako'y kaibigan lang.

Sadya bang sarado ang isipan?

O talagang manhid ka lang?

Iniintindi ang lahat sayo

Tinatanggap kahit nasasaktan na ako.

Please lang lumingon ka naman.

Nang makita ako, hindi lang pag kailangan.

Ano ba ang meron sila?

Ginawa naman lahat ng makakaya

MApansin lang ng iyong mata.

Ngunit wala pa rin. Wala pa rin.

Undefined Title

Para san nga ba 'to?

May mapapala ba ako?

Basahin nalang ng buo

Nang malaman ang aking kwento.

Ako'y may kaibigan

Jovie ang pangalan.

Kapag kami'y nagkwentuhan

Walang katapusan.

Nakagawian na ang awayan, tampuhan at asaran

Ngunit di nagbabago ang aming samahan.

Hindi nawala at palaging maaasahan.

Yan ang kwento ng aming pagkakaibigan.

Iba ang ngiti kapag siya'y kasama.

Tunay ngang ako'y masaya

Di maipagkakait ang kanyang halaga.

Hiling ko lang, wag syang mawawala.

H'wag sanang manawang ako'y iyong intindihin

Aaminin ko minsan ako'y alanganin.

Iyong mga paalala'y laging susundin

At nawa'y hindi ako limutin.

Thumbs up, dude? Hahaa

A Poem with No Title

A friend of mine just made me a short poem and it really touches my heart because it's an A for Effort and I really like a person doing lots of effort. :) well actually he gave this to me with no title and I can't ask him because I think he's out somewhere. Oh well.

Etong kaibigan kong 'to. Sobra yung attachment namin sa isa't isa. And nakakatawa lang kase magkakilala na kami for almost 7years and ito talaga yung matatawag kong bestfriend. Sinasabi ko lahat sa kanya and ganon den naman sya saken. Pero, wala syang ginawa kundi badtripin ako, awayin ako, pagtawanan ako, pagtripan ako, bwisitin ako. Ganyan sya ka-sweet sken. Cute dba? Hahaha! Bwiset! Pero okay lang alam ko namang biro lang nya yun. (Biro nga lang ba?) Hahaha! Ikaw ba naman diba. Sabihan kang "Hindi ka maganda" harapan o kahit hindi harapan. Pero okay lang. Alam ko naman na ugali nyang abnormal na yun. Kahit ganon love ko pa din sya syempre. Wala na atang makakapantay nung pagiging close namen sa isa't isa diba. Hahaha! Ewan ko lang sakanya. Pero kahit ganyan yon. Love na love ko yung abnormal, baliw, siraulo, ulol, praning, may saltik na yon. Hahaha. Di ko nalang alam ggawin pag nawala yon saken. Parang di ako masasanay! Haha

PS. KAHIT TANGA KANG BALIW KA. AT NABABALIW KA NANAMAN  SA PAGIBIG MONG YAN NA NILOKO KA NOON AT ETO NANAMAN. NAWAWALA BUMABALIK! sige, dahil bestfriend mo ko. Susuportahan kita kung san ka masaya :)


This how the poem goes.

AKO PO SI JOVIE

NA NAPAKAPOGI

MATABA SI RENZI

D SYA NAGSISISI

KAHIT NA MATABA

AT DOBLE ANG BABA

SIYA AY MABAIT

DI MO MALALAIT

KAHIT NA NAGCHOCHOKE

SA MGA KORNI NYANG JOKE

AKO AY MASAYA

SA TWING KASAMA SYA

IMULAT ANG MATA

AT KUNIN ANG MUTA

IPAHID SA PADER

MALAGOT KAY FATHER

PS again. Tapos ko na yung pang professional kong tula. HAHAHAHA JK.

To my Mr. Not Right

Noon, naalala ko sabi mo sakin. Ayaw mo akong masasaktan. Ayaw mong may manloloko sakin. Kasi sabi mo, special ako at dapat akong alagaan. Natuwa naman ako sa sinabi mo. Sino ba namang manhid na di kikiligin dyan sa mga salitang binitawan mo diba.

Nagbulag bulagan ako sa lahat. Lahat na ata ng tao nakita yung paghihirap ko sayo. Pero eto ako. Tanga pa ren. Masyado akong naniwala sa sarili ko na IKAW NA TALAGA. you're the one! Alam kong hindi ka perfect. Alam ko lahat ng flaws mo. Pero para saken, you're so damn perfect. Siguro ganon lang talaga pag inlove. Kahit ano pa yan. Mamahalin at mamahalin mo paren. Ilang taon ren yun. Ilang taon reng paulit ulit sa akin ang mga kaibigan ko na mali ang ginagawa ko. Na hindi ko deserve maging yaya lang daw. Mas may taong mas deserve ako. Pero wala akong pakielam don. Pinagpatuloy ko parin yung feelings ko kasi naniniwala akong kaya mong magbago. Kaya mong maging karapt dapat, hindi mo pa lang nadidiscover at feeling ko kailangan mko para mamulat ka.

Pero, mali pala ako. Hindi pala sa lahat ng pagkakataon tama yung nararamdaman mo. Dadating ka nalang sa point na marerealize mo lahat. Mamumulat ka na! Yung tipong sasabihin mo sa sarili mo na "Sobra na pala" hindi na tama. Totoo pala yun. Pag napagod ka na, wala ka nang magagawa kung hindi magpahinga. Kahit anong gusto mong gawin ang isang bagay, di mo na magagawang ipagpatuloy kasi pagod ka na.

Ngayon naisip ko, sinabi mo sakin na ayaw mo akong masasaktan pero narealize ko. Ayaw mo, pero noon pa lang bago mo pa sabihin ang mga yan. Sinasaktan mo na ko. Simula't sapul. Ang sakit sakit na. Kaya siguro napagod na rin ako. Maraming salamat sa isang taong nakapagpamulat sakin ng lahat ng yan. Maraming salamat at hindi ka napagod intindihin ako. At higit sa lahat, maraming salamat dahil tinuruan mo kong mahalin ulit at unahin ulit ang sarili ko.

Di mo alam kung gaano mo ko napapasaya. Maraming salamat. WIsh ko lang, wag kang mawawala. :)