It's not a bad thing

It isn't okay to be. It isn't enough to be. It wasn't good to be me. These are the things I just realized.

Im done arguing with my heart and mind. I'm over putting myself into someone that I know would not want me. I'm done pleasing people to realize. But at some point, I'm still asking myself why. I'm always the one to help but no one to care. I'm always the second option. Sad fact and I'm in pain. But no one cares. No one, because I know how to hide it. You! You never cared. You never asked me. You never feel me. You never see me. You!! You're not worthy for me.

I know someone else there will. <|3

My big drama

It's been almost 3 months. Three months of just nothing. Akala ko yun na! Ipinagkait pa rin sakin, pero alam kong may reason lahat ng yun and I already accepted the fact that 'I'm only the BEST FRIEND Material and not the GIRL FRIEND one" Minsan, nagtatanong ako sa sarili ko, what's wrong? ano pa bang kulang? pero wala namang sumasagot at walang may alam ng sagot.

Nakakalungkot? oo minsan. Kasi, yung tipong alam mo na okay na eh. Tas may sisingit nanaman na problema os sitwasyon sa buhay nyo kaya ayun, naudlot na naman. Pero wala naman akong magagawa kung ganon talaga ang gustong mangyari ng destiny eh, diba. Ang dapat ko lang gawin ay ang tumanggap.

Masaya na ako sa kanya ngayon, pero kanina habang nakahiga ako, napaisip ako. Paano kaya kung nagmatigas akong wag nyang ituloy? Paano kaya kung hindi kaya ako pumayag? Mapipigilan ko kaya sya o susundin pa rin nya kung ano man yung naging desisyon nya ngayon? Ang dami kong tanong na hindi masagot sagot at ayoko ayoko ayokong tanungin sa kanya lahat ng mga tanong ko. Hindi ko alam kung bakit, siguro takot akong malaman ang sagot nya. Sabi nung mga kaibigan ko, hindi mo malalaman hangga't di mo itatry. EXPECT FOR WORST. Totoo naman diba, tama naman sila. Pero ang hindi ko maintindihan, bakit hindi ko magawang mag-expect for worst. Bakit sobrang takot akong mareject. Personally, alam kong dapat matuto kang tanggapin lahat ng flaws, negative na mga pangyayaring dadating sa buhay mo. Alam ko yun and naging adviser na rin ako ng ilan kong kaibigan. Pero hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon, di ko pa rin sya maapply sa sarili ko.

Simula elementary ako hindi na ako tinantanan ng tadhana. Ako lagi yung kaibigan na laging nandyan para sa isang kaibigan. Yung tipong "the one they can SURELY count on" hanggang ngayon, I'm trapped sa ganong sitwasyon.

Hindi ko alam kung hanggang kelan ako aasa sa wala, kung hanggang kela yung ganitong feeling at kung kelan kaya ako mapopromote sa pagiging girl friend, hindi lang best friend.

2 days from now, birthday ko na. Naeexcite ako na hindi. Sana hindi ako masaktan. Sana ako yung unahin nya, pero mukhang malabo eh. May something na sila non e, pwede bang snob-in nya yun? Malamang hindi. Pero sana maging masaya ako sa birthday ko, Sana kahit paano, maramdaman ko ulit yung dating sya noong mga panahong sobrang okay namin, tipong walang pwedeng mangielam o pumasok sa kung anong meron kami noon. Sana maranasan ko ulit na ako yung priority nya. Sana magbasa sya ulit ng blog ko, sana i-stalk nya ulit yung account ko, Sana ibalik nalang kung ano kami noon. Pero alam kong malabo. Hanggang "SANA" nalang ako...

122114

My birthday is coming!!!! And it isn't fun. I can't feel any excitement.

Ewan ko ba. Feeling ko hindi magiging masaya yung birthday ko. Bungad na bungad pa nga lang saken ng december di na maganda e. Yes i know i think negative. Pero ewan ko ba. -_- yun nafifeel ko ngayon e.

Before, akala ko talaga magiging happy happy na. Ang saya kasi noon e. Hehehe. Tapos noon, naeexcite ako sa birthday ko. Pero habang papalapit, di ko na alam.

Hmm. Sana maging masaya ako sa December 21. Sana :) Sana. :)

Almost is Never Enough

YUNG NANDUN KA NA. REACH NA REACH MO NA!

pero may kumontra na naman.

ALMOST IS NEVER ENOUGH. :(

kelan kaya yung wala ng hadlang. yung masaya nalang lagi.

okay na sa lahat eh. sa lahat ng nakapaligid sken. sya nlang kulang. WAHAHA.

eh wala e. start from scratch nanaman ako. AKALA KO PA NAMAN.

SAYANG LANG

eh wala eh, okay lang. hahaha. It's your loss, after all. :)

Maging masaya nalang at tanggapin natin kung ano ang nagyayari sa atin ngayon.

THANKS BE TO GOD! :)

ALMOST IS NEVER ENOUGH

I'd like to say we gave it a try

I'd like to blame it all on life

Maybe we just weren't right,

But that's a lie,

That's a lie

And we can deny it as much as we want

But in time our feelings will show

'Cause sooner or later, we'll wonder why we gave up

The truth is everyone knows

Almost

Almost is never enough

So close to being in love

If I would have known that you wanted me

The way I wanted you

Then maybe we wouldn't be two worlds apart

But right here in each others arms

And we almost

We almost knew what love was

But almost is never enough

If I could change the world overnight

There'd be no such thing as goodbye

You'll be standing right where you were

And we'd get the chance we deserve

Try to deny it as much as you want

But in time our feelings will show

'Cause sooner or later, we'll wonder why we gave up

The truth is everyone knows

Almost

Almost is never enough

So close to being in love

If I would have known that you wanted me

The way I wanted you, oh

Then maybe we wouldn't be two worlds apart

But right here in each others arms

And we almost

We almost knew what love was

But almost is never enough

(Huh) oh, huh oh

(Oh baby) hmm

(You know) oh

(You know baby)

(Almost)

Baby baby baby (is not enough baby)

(You know) huh huh

(Huh yeah)

And we can deny it as much as we want

But in time our feelings will show

'Cause sooner or later, we'll wonder why we gave up

The truth is everyone knows

Almost

Almost is never enough (is never in enough babe)

(We were) so close to being in love (So close)

If I would have known that you wanted me (that you wanted me)

The way I wanted you, babe

Then maybe we wouldn't be two worlds apart

But right here in each others arms

And we we almost

We almost knew what love was (baby)

But almost is never enough

(Huh)

(Oh baby) almost

(You know) hey

(You know baby)

(Almost)

(Is never enough baby) never

(At all)

(Hey ey ey)

Everything has Changed

I have this friend of mine and I want to share her story.

Before, i'm not interested on people's insight about the normal or either GREAT or BIG changes in a relationship. Maybe because, I haven't encountered the experience and feelings of being left alone because of changes.

A friend made me realize that everything will change. Everything. And it causes me pain to know the struggles that my friend went through. It made me cry. Guys are guys. Boys are boys. They're all come and then will let you standing all alone without any single word. I don't know what to feel about the guy. I don't know why do boys do that. I don't have any idea.

Maybee...

"Sadyang PAASA lang ang mga lalaki, o sadyang likas lang sa babae ang mag-ASSUME" :'(

Nakakamiss lang...

Nakakamiss magkaron ng kasomething, karelasyon, kaMU o boyfriend.

Yung may magtetext sayo na nasaan ka na? Nakauwi ka na ba? Magiingat ka. Kumain ka na? Wag kang papagutom. Saan ka punta? Sino sino kasama mo? Text mo ko pag andun ka na. Text mo ko pag bahay ka na. Miss na kita. Puntahan kita. Yung mga goodmorning and goodnight messages with matching I love you pa.

Hayyy. Nakakamiss! Yung mga tipong bawat ginagawa nya, inuupdate nya sayo. At ikaw naman todo text ka ren kung ano ginagawa mo. Hayyy. Ang sarap sa feeling :)

Lagi nalang akong BIKTIMA

Masaya ako pag kasama ka, masaya ako pag kausap ka, lagi kitang naiisip, ang bilis kitang mamiss, lagi kong naaalala yung mga oras na pinapakilig mo ko, sobra akong attach sayo, sobra akong sanay na lagi kang andyan, naiinis ako pag may kasama kang iba, naiinis ako pag may kausap at katawanan ka samantalang ako pinapanood ka lang, nabibwisit ako pag may katext kang iba tapos ako minsan mo lang itext, nagseselos ako pag iba ka makatingin sa kanya, yung tipong may laman. Oo nagseselos ako. Selos na selos. Pero di mo alam lahat ng 'yan. Kasi wala ka namang pake sakin eh. :'(

Pero ano nga bang karapatan ko na maramdaman 'tong mga to? Wala naman eh. Masyado lang mabilis yung mga nararamdaman ko. Hindi ata talaga marunong tumantsa.

Paulit ulit nalang ang nangyayari sakin. Literal na paulit ulit. Nagiiba lang ng mga taong involve sa storya ko. Hayy. Lagi nalang akong PANGALAWA. -.-

Masaya ako dahil alam kong may mga taong nandyan sakin. Yung alam kong di ako iiwan. Yung loyal sakin. Pero isang dahilan ren kaya yun kung bakit paulit ulit lang lahat? Masyado ata silang nagkecare sakin, yung tipong ayaw na ayaw nila kong masaktan. Kaya eto. Forever assuming ang dating? Di ba nila naiisip na nasasaktan den ako lagi? Hmm. Palaging palihim.

Mahirap kasing gumawa ng isang bagay na alam mong wala kang kasiguraduhan. Pero diba sabi nila, kailangan mong maging matapang. Pero kahit ano atang mangyari, hindi ako magiging matapang. Kaya, patuloy nalang akong nagmamahal ng palihim at nasasaktan ng palihim.

GINAWA KO LAHAT MAPANSIN LANG. Yung tipong wala ng hahanapin pa. Pero bakit ganon? Kulang pa rin. Kulang na kulang at walang makakita sakin. Hindi man lang nila nakita yung magagandang bagay na ginagawa ko. Ang sakit diba. :'(

Sabi ko sa kaibigan ko, "Bakit ganon? Hindi man lang nila mapansin yung effort ko? Lagi nalang ako yung kaibigan na umiintindi. Pero ni minsan, di nila tinanong kung okay ako. Hindi ko alam kung naiintindihan o napapansin ba nila yung nararamdaman ko" sabi nya sakin. "Yun nga eh, alam kasi nila na lagi kang nandyan na umiintindi. Yung kahit anong gawin nila, alam nila may matatakbuhan sila"

Pero hindi ba nila naisip na, pano na naman ako? Pano naman yung nararamdaman ko? So ganto nalang? Lagimg ending ONE SIDED LOVE ako. Sabi din ng kaibigan ko sakin, siguro daw nakikita nila sakin na malakas ako, na kaya ko na kahit ako lang magisa. Pero hindi nila alam na durog na durog na ko. Kasi naman diba, bat ko sasabihin sa kanila na nasasaktan ako, para saan? Para kaawaan nila? Kahit naman sabihin ko, wala silang pake eh. Di naman nila ako mamahalin eh. :( kaya kinikimkim ko nalang.

Kahit kailan, di na yata ako makikita. Kahit kailan, wala na yatang makakapansin sa akin. Pero hinding hindi ko magagawang umamin. Kaya ako ganto, nganga. Habang sila masayan na nakikipagharutan sa iba. Samantalang ako, nababaliw na sa kaiisip, ano na kayang ginagawa nila. Masaya kaya sya? Mas masaya kaya sya pag kasama yun kesa saken? Hayyy. Ang lungkot.

Pero sana, hindi dito natatapos ang storya ko. Naniniwala pa rin akong may forever! :)